7 januari t/m 12 februari 2012

4 Realisten
Tentoonstelling over de verbeelding van driedimensionale werkelijkheden geschilderd met olieverf op doek.

Utrecht en Kunstliefde speelden een belangrijke rol in het magisch realisme van Pyke Koch, het surrealisme van Johannes Moesman en voor vele andere realistisch schilderende kunstenaars uit de vorige eeuw. Vier kunstenaars zetten de traditie van het realisme voort door er eigenzinnige en hedendaagse elementen en technieken aan toe te voegen.

Nico Heilijgers (1964) schildert klassieke stillevens, portretten en momentopnamen van straatbeelden, een eigentijdse versie van het 19e-eeuwse impressionisme. Hij legt het dagelijks leven vast op doek.

Semiramis Öner-Mühürdaroglu (1956, Turkije) heeft een wetenschappelijke achtergrond als chemisch ingenieur. Zij gebruikt eeuwenoude verfrecepten voor haar transparante kleuren die laag over laag een fabelachtige diepte creëren. Haar werken doen denken aan de Vlaamse
Primitieven. Semiramis maakt het grote schilderij 'De Vrede van Utrecht in 1713', dat eind 2012 in stadskasteel Oudaen onthult zal worden in het kader van de viering van de Vrede van Utrecht, in2013.

Erik Rijssemus (1951) knipoogt naar zijn collega's in het verleden en op humorvolle wijze naar zijn toeschouwers in het heden. De directe kunsthistorische uitstapjes vormen slechts een deel van zijn gevarieerde collectie, waarin de nadruk ligt op een doordachte compositie en een verfijnde techniek.

Cas Waterman (1958) schildert voornamelijk vrouwelijke naakten en landschappen. De vrouwen zijn confronterend door hun houding, kwetsbare naaktheid en levensechtheid. Kleurstelling, attributen en de lijnvoering roepen associaties op met Italiaanse vroeg renaissance schilders, terwijl de langgerekte gedraaide houding van de personen doet denken aan het maniërisme van de late renaissance.